http://www.futsalhellas.com/
20 χρόνια Futsal Hellas: Θανάσης Ζάχος-Νεό Ικονιο/Κερατσίνι
O Θανάσης Ζάχος είναι ενα απο τα πλέον ιστορικά πρόσωπα του χώρου. Υπήρξε ιστορικό μέλος της πρώτης Εθνικής, έπαιξε στην σπουδαία φουρνιά του Κερατσινίου και μαζί με τον Στέφανο Σοιλεμέ, εισάγανε το ποδόσφαιρο σάλας στις γειτονιές του Πειραιά. Παραμένει στον χώρο σαν προπονητής στο κλασσικό ποδόσφαιρό αλλά και σαν ιδρυτής του Νέου Ικονίου που στέκεται με αξιοπρέπεια στην Α Εθνική. Ο Θανάσης Ζάχος μας μιλάει για 20 χρόνια εμεπιριών και αναμνήσεων.
Πες μας κάποια ιστορικά στοιχεια, πως και πότε ασχολήθηκες με την Σάλα, τι σε τράβηξε στον χώρο;
Η αλήθεια είναι οτι πάμε πολύ πίσω στο (1997 – 1998) και το πρώτο πειραματικό πρωτάθλημα σάλας. Συνέπεσε με την δική μου μεταγραφή στο 11 x 11 στην ομάδα του Κερατσινίου, ο Μηνάς Χατζηαντωνίου και ο Μπάμπης Πισιμίσης ήταν οι πρωτεργάτες μιας προσπάθειας να συνδυάσουν τα δύο είδη ποδοσφαίρου και αν δεν κάνω λάθος κατακτήσαμε το πρωτάθλημα στην Δ’ Εθνική στο κλασικό και ανεβήκαμε κατηγορία αλλά πήραμε και το πρώτο ανεπίσημο πειραματικό πρωτάθλημα τότε στο 5×5. Η ομάδα ανέβηκε στην Γ’ Εθνική και έγινε επαγγελματική οπότε έχασε το δικαίωμα να παίζουν οι παίκτες και στα 2 πρωταθλήματα! Το Κερατσίνι παρέμεινε στα πρωταθλήματα υποδομών και ενίοτε κατέβαζε την εφηβική ομάδα σαν αντρική. Η επιστροφή στις ερασιτεχνικές κατηγορίες το 2000 έφερε και την επιστροφή του Κερατσινίου στο Σάλας και για λίγα χρόνια ήταν το αντίπαλο δέος στο Αθήνα ’90 και το Δούκα για το πρωτάθλημα. Καλοί παίκτες καλή παρέα ήταν το μυστικό για να διασκεδάσουμε στα παιχνίδια και να κρατάμε αρκετά υψηλό θέλω να πιστεύω επίπεδο για τα δεδομένα της εποχής.
Θανάση μετά από 20 χρόνια, τι έχεις να θυμάσαι και πως σου φαίνεται η εξέλιξη από τότε;
Καταλυτική για μένα ήταν η κλήση στην Εθνική ομάδα και οι παραστάσεις που πήραμε από τους αγώνες στο εξωτερικό. Το ποδόσφαιρο Σάλας έχει απίστευτη δυναμική και τότε έγινε η μεγάλη προσπάθεια για εξέλιξη του αθλήματος κυρίως, μέσα από την πρόσληψη του Ρώσου προπονητή κ. Στούλοφ. Ο Σεργκέι Στούλοφ έβαλε σε νέα οργάνωση και λειτουργία από το οικοδόμημα του Σάλας αλλά δυστυχώς μετά από 20 χρόνια και ειδικά μετά και την απομάκρυνση του Στέφανου Σοιλεμέ από την ηγεσία της Εθνικής νομίζω ότι δεν είμαστε στο σημείο που έπρεπε να βρισκόμαστε.
Ήσουν ένας από τους ιστορικούς παίκτες/προπονητές/παράγοντες που πέρασε από την Σάλα, τι σου άφησαν τα χρόνια αυτά;
Περνώντας τα χρόνια αυτό που μένει είναι οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες από φίλους , συμπαίκτες, αντιπάλους, αγώνες. Εκτίμησα αφάνταστα κάποιους ανθρώπους που ταιριάζαμε στον τρόπο σκέψης και έμαθα πολλά στον τρόπο οργάνωσης μιας ομάδας σε αγωνιστικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο ακαδημιών.
Tι πιστεύεις ότι πρέπει να έχει ένας παίκτης σάλας για να ξεχωρίσει; Ο παράγοντας τι ρόλο παίζει σε μια ομάδα;
Αυτό που πιστεύω ότι καλλιεργεί ένας παίκτης εφόρου ζωής μέσα από το ποδόσφαιρό Σάλας, είναι μια δυνατή προσωπικότητα. Ο τρόπος που “διαβάζεις” ένα παιχνίδι, η ταχύτητα σκέψης και αντίδρασης που είναι πολύ γρήγορη, η ανταπόκριση στο άγχος και στην πίεση είναι στοιχεία που εξελίσσονται από τις μικρές ηλικίες μέχρι και μετά την ενηλικίωση. Καταλυτικός είναι ο ρόλος ενός καλού προπονητή, αλλά κακά τα ψέματα αυτοί που έχουν τον πρώτο λόγο είναι οι παράγοντες. Η φιλοσοφία και η λειτουργία μιας ομάδας χτίζεται από σωστές Διοικήσεις που έχουν μεράκι και γνώσεις σε αυτό που κάνουν.
Τελικά αξίζει ο χώρος να ασχοληθεί κανείς ή παραμένει ένα ωραίο χόμπι;
Νομίζω ακόμη και τώρα ότι το ποδόσφαιρο Σάλας έχει το χαρακτήρα ενός “ωραίου χόμπι“. Είναι εκπληκτικό και ουσιαστικό σε επίπεδο υποδομών, η αποτελεσματικότητα στο να φτιαχτούν καλοί ποδοσφαιριστές, που όταν μεγαλώσουν μπορούν να επιλέξουν ποιο δρόμο θα διαλέξουν, του κλασικού ή της Σάλας. Εξάλλου σε όλες τις ακαδημίες του εξωτερικού η βάση είναι το 4×4 ή 5×5! Σε αγωνιστικό και οργανωτικό επίπεδο όμως απέχουμε πολύ από κει που θα έπρεπε να βρισκόμαστε.
Πως ονειρεύεσαι την εξέλιξη του αθλήματος; Ποιο είναι το όνειρο σου για τη Σάλα στην χώρα μας; Αν σου δινόταν η δύναμη να επηρεάσεις κάτι, που θα ονειρευόσουν να δεις το άθλημα;
Η είσοδος του Futsal στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι σίγουρα ένα μεγάλο βήμα εξέλιξης. Η εύρεση χορηγών για την καλύτερη προβολή του αθλήματος εδώ και πολλά χρόνια θεωρείται ανάγκη για την πρόοδο. Οι μικροεγωισμοί και το βραχυπρόθεσμο κέρδος αποτελούν εμπόδια που δεν τα λύνουμε. Η ανάγκη να επενδύσουμε και μετά να περιμένουμε αποτελέσματα είναι επιτακτική αλλά φτάνουμε σε σημείο απογοήτευσης και πολλά σωματεία που προσπαθούν να στηρίξουν και να αναπτυχθούν, τελικά απομακρύνονται.
Ποιους παίκτες ξεχωρίζεις από όλα αυτά τα χρόνια;
Ο Στούλοφ είχε πει σε αγώνα Ρωσίας – Ελλάδας ότι “Εμείς στο μόνο που έχουμε να βασιστούμε είναι οι προσωπικότητες” δεν μπορούμε να τους κοντράρουμε ούτε στην ταχύτητα , ούτε στην τακτική, ούτε στις υποδομές, ούτε στην οργάνωση. Πολύ δυνατές προσωπικότητες ήταν ο Άλκης Βανδώρος, ο Στέφανος Σοιλεμές, ο Κώστας Καρασάββας, ο Γρηγόρης Γκουγκουλίτσας, ο Τάκης Λιούτας και ο Στέφανος Μιχάλης. Σίγουρα αδικώ και άλλους.
Τι λείπει από την Σάλα και τότε και τώρα;
Αυτό που λείπει τόσα χρόνια είναι η παρουσία της Ομοσπονδίας και η ανάπτυξη μέσω των μεγάλων επαγγελματικών ομάδων!! Σε ερασιτεχνικό επίπεδο τα σωματεία προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις αλλά τελικά αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει να δοθούν κίνητρα και στις μικρές ερασιτεχνικές ομάδες γιατί βλέπουμε το άθλημα αντί να αναπτύσσεται συνεχώς συρρικνώνεται.
Τι θα συμβούλευες τώρα σε παίκτες και προπονητές;
Το ποδόσφαιρο Σάλας είναι ένας χώρος που αξίζει να ασχοληθεί ένας παίκτης , ειδικά στις μικρές ηλικίες. Τα πρωταθλήματα υποδομών, είναι πολύ ανταγωνιστικά και δίνουν προοπτικές για να γίνεις ικανός και ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής. Εκεί πρέπει να δώσουν έμφαση οι προπονητές και να φτιάξουν την καινούρια γενιά ποδοσφαιριστών.
Ποιά είναι η πιο ευχάριστη σου ανάμνηση από την Σάλα, μια στιγμή που απομονώνεις από τότε;
Από την ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο Σάλας, αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο ήταν η κλήση στην Εθνική Ομάδα. Έπαιξα περίπου 40 αγώνες με το εθνόσημο στο στήθος και κάθε φορά ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία και ανάμνηση. Ειδικότερα όμως θα θυμάμαι την πρώτη αποστολή στην Ουγγαρία όπου χάσαμε 4 – 2 στο τελευταίο λεπτό. Σε ένα ματς με πολύ ενέργεια και από τις 2 ομάδες.
Ευχομαι Καλή Χρονιά 2018 με υγεία και πολλές επιτυχίες εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Αυτή η συνέντευξη έγινε με σκοπό να μάθουν οι πιο νέοι την ιστορία του αθλήματος μέσα απο τους πρωτεργάτες του χώρου. Με έμφαση στους πρωταγωνιστές – δηλαδή τους παίκτες – επιχειρούμε να φωτογραφίσουμε τα πρώτα χρόνια του futsal στην χώρα μας για να μάθουν όλοι τις ανέκδοτες ιστορίες της εποχής εκείνης. Η επιλογή των προσώπων γίνεται χωρίς καμία διάθεση να ξεχωρίσουμε κάποιον βάση ικανοτήτων ή προσφοράς, αλλά με γνώμονα να προσεγγίσουμε ανθρωπους που δεν ειναι πλεον κοντά στο αθλημα αλλα αποτέλεσαν μέρος της ιστορίας του, και να τους επανασυστήσουμε στο ευρύ κοινό.
